Grażyna Szapołowska – ikona nie tylko polskiego kina ^Wyróżniony

    Dla tych, którzy lubią taką pełną urodę i sylwetkę, trochę litewsko-łotewsko-słowaiańską, to jest postać idealna. A ponieważ w Polsce taka uroda była i może nadal jest ceniona najbardziej, toteż Grażyna Szapołowska była i jest pewnie nadal ulubienicą męskiej części publiczności i zadrą w oku tej kobiecej. Zupełnie niepotrzebnie budząc emocje skrajne częstą prezentacją wdzięków na ekranie zwłaszcza. Rzeczywiście nierzadko uczestniczyła w scenach ciało raczej odsłaniających. Czy zawsze zasadnie? Chyba tak, lub zdecydowanie tak. Stworzyła bowiem wiele interesujących kreacji i byłoby niesprawiedliwe oskarżenie o epatowanie nagością. Jest w pewnym stopniu ikoną polskiego kina z całkiem innych powodów. U Krzysztofa Kieślowskiego w filmach „Bez końca” i „ Krótkim filmie o miłości” - a zwłaszcza, u Wajdy jako fantastyczna Telimena w „Panu Tadeuszu”. Zupełnie niepotrzebny był natomiast poważny incydent z jej udziałem w Teatrze Narodowym, gdzie dyrektor Jan Englert zwolnił ją dyscyplinarnie za nie stawienie się na spektakl z powodu nagrania w Polsacie TV kolejnego odcinka programu „Bitwa na głosy”, w którym była jurorką. Cóż „woda sodowa”, a może „szelest pieniędzy”?